پیام مجامع اسلامی ایرانیان بمناسبت پانزدهمین سالگرد قتلهای زنجیره ای

پیام مجامع اسلامی ایرانیان بمناسبت پانزدهمین سالگرد قتلهای زنجیره ای

ملت آزاده ایران!

اگر آزاد زنان و مردانی از ما ملت که در پائیز سال 1377، 15 سال پیش، جان خود را فدا کردند، برای احیای آزادیها و احقاق حقوق ملی و شهروندی، ایجاد تغییر و تحول در اوضاع سیاسی- اقتصادی کشور بوده است. پس اگر قرار باشد که در بر همان پاشنه بچرخد و وضعیت سیاسی و اجتماعی از زمان قبل از انقلاب نیز بمراتب خراب تر و انحصاری تر و از هم گسسته تر باشد، آیا آن عزیزان و همه آنها که برای آزادی و استقلال و در یک کلام، کرامت انسانی خونشان بر زمین ریخته شد بیهوده بوده است؟

بزرگداشت و یاد این شهیدان نه مرثیه خوانی بلکه بمثابه آئینه ای پیش روی ماست که گذشته و حال را در آن بنگریم و تحلیل کنیم و میهن را برای آینده ای مهیا سازیم که خواست آن شهیدان و همه آزادی خواهان بود و بخاطر آن خواسته وایده ها، دشمنان آزادی آنان را با منتهای شقاوت، دشنه آجین ،خفه و ترور کردند. 

پدرم را نبرید....... پدرم را نکشید.......

پدرم را نبرید....... پدرم را نکشید....... 

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو

ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی

زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت

صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی

سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل

شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست

ره روی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی

آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی

خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم

کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی

گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق

کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی

بعضی مطالب مربوط فاجعۀ ملی کشتارهای رژیم ولایت، جنایات علیه بشریت

بعضی مطالب مربوط فاجعۀ ملی کشتارهای رژیم ولایت، جنایات علیه بشریت

دیری از پیروزی انقلاب 1357 نگذشته بود که خشونت‌مداری و خشونت‌پروری و کشتارها، توسط  آقای خمینی و سایر قدرتمداران و خشونت‌پرستان شروع و شایع شد و تا به امروز ادامه دارد. کشتارهای دهۀ 1360 اما، از همان هفته‌ها و ماه‌های اول 1360 شروع و عمدتا از خرداد 1360 به ابعادی گسترده‌تر رسیدند. با افشای فاجعۀ 1367 توسط آقای منتظری از طریق رساندن اخبار و اسناد  آن به خارج از کشور و انتشار آن توسط آقای بنی‌صدر، افکار عمومی به قسمتی از ابعاد این فاجعه پی برد.

گرچه از آن زمان تا به امروز، جزئیات دیگری بر ملا شده است ولی هنوز قسمت اعظم این فاجعۀ ملی در مخزن اسرار رژیم ولایت، و آمران و عاملان این جنایات باقی مانده است.

رسیدگی به علل بوجود آمدن شرایطی که منجر به این خشونتها گردید و پیشگیری از تکرار آنها....؛ فراهم آوردن شرایط لازم برای ترمیم و جبران....؛ برای استمرار و استقرار مردمسالاری، از جمله امور ضروری است.